Światowy Dzień Zapobiegania Samobójstwom, obchodzony 10 września, został ustanowiony w 2003 roku przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Zapobiegania Samobójstwom (IASP). Jego celem jest zwrócenie uwagi na trudny temat samobójstw i wspieranie działań zapobiegających tej tragedii. Niestety, kwestia zapobiegania samobójstwom i zrozumienia ich przyczyn wciąż nie jest omawiana tak często, jak np. kwestie związane z bezpieczeństwem drogowym, mimo że wymaga równie dużej uwagi i zaangażowania.
Każdy z nas w pewnym momencie życia zetknął się z problemem samobójstw – stracił kogoś bliskiego, doświadczył myśli samobójczych, albo dostrzegł je u innych. Niestety, niewiele osób wie, jak rozpoznać oznaki kryzysu i jak pomóc osobie zagrożonej samobójstwem. Myśli takie mogą dotyczyć ludzi w każdym wieku i z różnych środowisk.
Skuteczne zapobieganie samobójstwom wymaga zdobycia wiedzy, jak rozpoznawać sygnały ostrzegawcze i jak prowadzić rozmowy z osobami przeżywającymi kryzys.
Osoba zagrożona samobójstwem może:
- mówić o popełnieniu samobójstwa;
- mieć problemy z jedzeniem i spaniem;
- drastycznie zmieniać swoje zachowanie;
- wycofywać się z kontaktów towarzyskich;
- tracić zainteresowanie pracą, szkołą, swoim dotychczasowym hobby itd;
- przygotowywać się do śmierci, pisząc testament, list pożegnalny czy porządkując swoje sprawy;
- rozdawać ważne dla niej rzeczy;
- podejmować ryzykowne działania;
- wykazywać zainteresowanie problemem śmierci i umierania;
- nie dbać o swój wygląd zewnętrzny;
- zwiększyć dawki alkoholu, narkotyków lub leków.
Osoba zagrożona samobójstwem mogła wcześniej podejmować próby pozbawienia siebie życia lub okaleczać się. Jedną z przyczyn samobójstwa mogą być również doświadczenia utraty, między innymi bliskiej osoby, ale również ważnych dla niej wartości, planów, czy idei.
Co robić?
Jeśli ktoś zwierza się nam, że myśli o samobójstwie lub ujawnia przytoczone symptomy:
- nie obawiajmy się porozmawiać o tym i nie okazujmy zdziwienia czy zaskoczenia;
- rozmawiajmy, nie bójmy się, że nasze zainteresowanie tematem i dyskusja, będzie dla niej zachętą do realizacji planów;
- miejmy dla niej czas i okażmy zainteresowanie oraz wsparcie;
- okażmy też gotowość do słuchania, jak również pozwólmy na okazywanie emocji i akceptujmy je;
- nie oceniajmy i nie dawajmy rad;
- szukajmy pomocy u specjalistów oraz w instytucjach pomocowych:
- Centrum Wsparcia dla osób dorosłych w kryzysie psychicznym – numer całodobowy: 800 70 2222
- Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży - numer całodobowy: 116 111
- Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka - numer całodobowy: 800 12 12 12
- Telefon wsparcia emocjonalnego dla osób dorosłych - numer całodobowy: 116 123
- Telefon alarmowy w sytuacji zagrożenia życia oraz zdrowia - numer całodobowy: 112.
Uratować życie, to uratować ciało, ale żeby uratować człowieka, trzeba uratować jego chęć życia. To nie tylko problem profesjonalnej pomocy, ale zwykłej ludzkiej życzliwości. Tam gdzie jest niebezpieczeństwo, jest także możliwość ratunku.
powiązane artykuły:
