Przyłączenie części Górnego Śląska do II Rzeczypospolitej w 1922 roku i skomplikowana linia graniczna z Republiką Weimarską stały się argumentem podjęcia prac nad budową nowej linii kolejowej. Głównymi przesłankami do zaprojektowania przez polskie Ministerstwo Dróg Żelaznych linii kolejowej łączącej południową część GOP-u z węzłem kolejowym w Tarnowskich Górach było ciągłe plombowanie składów przekraczających granicę polsko-niemiecką w Bytomiu.
Projekt linii kolejowej dotyczył wybudowania dwutorowej magistrali omijającej ówczesne węzły kolejowe Gleiwitz i Beuthen. Miały one fundamentalne znaczenie w transporcie produktów przemysłowych pomiędzy Górnym Śląskiem, a ośrodkami portowymi na północy.
Nowo wybudowaną linię skierowano od stacji kolejowej Chorzów Stary na prawo przez dzisiejszy zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Żabie Doły” w kierunku Dąbrówki Wielkiej i Brzezin do Szarleja.
Linię kolejową nr 145 otwarto w 1925 roku. W latach 1927–1928 na linii zaprojektowano i wybudowano przystanek osobowy Szarlej Piekary, służący w szczególności pielgrzymom zmierzającym do Sanktuarium Matki Boskiej Piekarskiej. Autorem modernistycznej bryły budynku dworcowego był Lech Niemojewski. Według specjalistów było to najlepsze dzieło architektoniczne artysty. Gmach rozebrany w 1982 roku.
Podróżując linią S8 i wysiadając na stacji Bytom, możecie ruszyć na północ, docierając w okolice zabytkowej kaplicy Maria Hilf, gdzie znajdziecie linię kolejową nr 145 oraz miejsce, w którym stał modernistyczny gmach dworcowy Szarlej Piekary.
